Dragan Nikolić je sa 17 godina položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju i bio najmlađi student u svojoj klasi.
U svojoj prvoj velikoj ulozi zablistao je kao Džimi Barka, u filmu Živojina Pavlovića Kad budem mrtav i beo iz 1967., koji je u mnogim anketama filmskih kritičara proglašavan za jedan od tri najbolja filma stvorena na južnoslovenskim prostorima.
Kao stalni član ansambla pozorišta Atelje 212 od 1969. godine, ostvario je mnogo uloga i vrlo uspešnu pozorišnu karijeru. Veliku popularnost doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijske serije Otpisani (1974) i Povratak otpisanih (1976) u režiji Aleksandra Đorđevića
Glumačko sazrevanje, sa nizom uspelih kreacija likova iz svoje generacije, donosi mu 1985. godine Oktobarsku nagradu Grada Beograda za „kreativnu sposobnost da uzbudljivo predoči lik velikog psihološkog raspona“ (uloga nasilnika Gare u filmu Život je lep B. Draškovića).
Dobitnik je svih značajnih filmskih nagrada uključujući Nagradu za životno delo „Pavle Vuisić“ 2000. godine.
Dragan i njegova supruga Milena Dravić su se upoznali 1972. kada su zajedno vodili šou-program Obraz uz obraz na Televiziji Beograd i na jednoj pauzi između snimanja, 31. decembra, otišli su u opštinu da se venčaju. Milena je do poslednjeg dana bila uz supruga i brinula o njemu.
(RTS)