Suverenu Ujedinjenog Kraljevstva simbolično je predat škotski kraljevski nakit, koji čine Elizabetanski mač, posrebreno žezlo i kruna, koju je na sopstvenom krunisanju nosila Meri, kraljica Škota, daleke 1543. godine.
Škotska kruna je inače izrađena 1540. godine za kralja Džejmsa Petog. Teška je kilogram i po, a njen okvir od srebra i zlata krase devedeset četiri perle i četrdeset tri draga kamena.
Poreklo kraljevskog žezla nije sasvim utvrđeno. Pretpostavlja se da je papski poklon kralju Džejmsu Četvrtom.
Pravi Elizabetanski mač iz 16. veka je zbog starosti suviše osetljiv da bi se nosio, te je tokom ceremonije korišćena njegova moderna kopija.
Kao pre njen Peni Mordont u Vestminsterskoj opatiji, i u Škotskoj je mač nosila žena – dejm Ketrin Grejndžer.
Uloga Kamena sudbine
Čuveni „Kamen sudbine“, koji je iz Škotske privremeno prenet u londonsku Vestminstersku opatiju tokom pravog krunisanja 6. maja, ponovo je odigrao značajnu simboličnu ulogu.
Sva krunisanja škotskih kraljeva obavljena su na „Kamenu sudbine“.
Zaplenio ga je engleski kralj Edvard Prvi 1296. godine i odneo u Vestminstersku opatiju.
Sedam vekova kasnije, 1950. godine, ukrala ga je grupa studenata iz Glazgova i prenela u opatiju Arbrot, simbolično izuzetno važnu za nezavisnost Škotske.
Potom je ponovo vraćen u London godinu dana kasnije, te je odigrao svoju ritualnu ulogu na krunisanju kraljice Elizabete Druge.
Zauvek je vraćen Škotima 1996. godine, gde je javno izložen.
Krunisanje, koje to nije
Ceremonija u Edinburgu nije krunisanje, jer Škotska nije odvojena monarhija od ujedinjenja sa Engleskom 1707. godine.
Sličan ritual obavljen je samo posle krunisanja britanske kraljice Elizabete Druge 1953. godine.
Cilj mu je da ojača zajednicu engleskog i škotskog naroda pod zajedničkom krunom.
Osim članova britanske kraljevske porodice, zvanice su bili političari svih stranaka, sudije Vrhovnog suda Škotske i predstavnici svih verskih zajednica, ali i brojnih udruženja s kojima kralj sarađuje ili je njihov pokrovitelj.
Laičko čitanje Biblije, što je tradicija u engleskoj i škotskoj protestantskoj crkvi, održao je prvi ministar Škotske Hamza Jusuf, kao što je to na pravom krunisanju učinio britanski premijer Riši Sunak.
Svaki britanski monarh titularni je čuvar protestantske vere, no kralj Čarls poznat je po uvažavanju različitosti, te su ga tokom ceremonije blagoslovili predstavnici svih verskih zajednica.
Tokom službe u centralnoj edinburškoj katedrali nastupila je i violinistkinja Nikola Benedeti.
Jedan psalm je otpevan na škotskoj verziji keltskog galskog jezika, a prvi put je otpevana i pesma na dorskom jeziku, retkom narečju škotskih Kelta. Delo je naručio sam kralj Čarls Treći.
U službu je, osim kraljevskog para, bio uključen i prestolonaslednički par.
No, u Škotskoj, Vilijam i Kejt nisu princ i princeza od Velsa, već vojvoda i vojvotkinja od Rotesija.
Princ Hari nije bio prisutan u Edinburgu.
Ceremoniju pratili obožavaoci monarhije, a protestovali republikanci
Po završetku ceremonije prisutni su otpevali britansku himnu „Bože spasi kralja“. Sa Edinburškog zamka ispaljen je dvadeset jedan počasni plotun, a nebo nad glavnim gradom Škotske nadletele su „Crvene strele“ britanske kraljevske avijacije.
Hiljade građana uživo su posmatrale procesiju duž Kraljevske milje – glavne uske uličice u Edinburgu, koja spaja Edinburški zamak, sa Katedralom i parlamentom u Holirudu.
Među okupljenima bili su, kao što je to bio slučaj i prilikom krunisanja u Londonu, republikanci sa sada već poznatim sloganom: „Ovo nije moj kralj!“
Ispred parlamenta u Holirudu održan je protest organizacije Naša republika.
Njeni predstavnici ističu da 46 odsto građana Škotske ne podržava monarhiju.
Međutim, većina ipak kralja Čarlsa Trećeg smatra škotskim kraljem jer je njegova baka – kraljica majka Elizabeta – supruga kralja Džordža Šestog, iz čuvene i drevne škotske aristokratske porodice Bouz-Lajon.
(RTS)