David Albahari je prvu knjigu, zbirku priča Porodično vreme, objavio je 1973. godine. Objavio trinaest knjiga priča i četrnaest romana, kao i pet knjiga eseja.
Za knjigu priča Opis smrti (1982) dobio je Andrićevu nagradu, a za knjigu priča Pelerina (1993) nagrade Stanislav Vinaver i Branko Ćopić.
Roman Mamac dobio je Ninovu nagradu za najbolji roman 1996. godine, Nagradu Narodne biblioteke Srbije, te nagrade Balkanika i Most Berlin.
Roman Pijavice nagrađen je Nagradom grada Beograda (2006).
Preveo je veliki broj knjiga, priča, pesama i eseja mnogih američkih, britanskih, australijskih i kanadskih pisaca, uključujući Sola Beloua, Vladimira Nabokova, Margaret Etvud, Isaka Baševisa Singera i Tomasa Pinčona.
Preveo je i dramske tekstove Sema Šeparda, Keril Čerčil, Sare Kejn i Džejsona Šermana. U periodu između 1973. i 1994. godine radio je u redakcijama više časopisa i izdavačkih kuća – Vidici, Književna reč, Pismo, Kulture Istoka, Politika, Mezuza, edicija Prva knjiga Matice srpske.
U periodu između 1973. i 1994. godine radio je u redakcijama više beogradskih i novosadskih časopisa i izdavačkih kuća.
Albaharijeve knjige prevedene su na osamnaest jezika. Od jeseni 1994. godine živeo je u Kalgariju, u Kanadi.
(RTS)